Van San Diego naar Blyth

Hoi allemaal daar zijn we weer met het verslag van vandaag.
Ondertussen zijn we aangekomen in Blyth alwaar Marco nu de verslaglegging doen van vandaag.
Even voor de mensen die Amerika niet kennen, Blyth is een klein (zelfs voor Amerika) klein plaatsje net voor de Staatsgrens van California naar Arizona. De hotel kamer is groot maar ruikt alsof de deur al lang niet meer is open geweest. Maar alles ziet er netjes schoon uit…..

Goed vanmorgen opgestaan in San Diego en de eerste blik uit het raam was dat het nogal wat bewolkt was. Maar de wolken loste snel op toen eenmaal de zon zich liet zien en de havens op de achtergrond weer verlichte.

Vandaag stond een behoorlijk rit op het programma. Eigenlijk is dit een soort overbrugging hotel van San Diego naar Phoenix maar omdat de afstand te groot was om in één keer te rijden zijn we neergestreken in Blyth.
Het was een behoorlijk stoffige route dwars de woestijn gebied. Raar want zover je maar kan kijken is er dus gewoon helemaal niets. Alleen een autobaan.

Na een stevig ontbijt heeft Adrie plaats achter het stuurwiel genomen en zijn we vertrokken uit San Diego. Een rit van zeker 4 uur!! Tja veel is er onderweg niet te zien en hebben daar dus ook niet veel over te vertellen dan zand, zand en hier en daar een berg.
Onderweg nog wel even gestopt want zomaar in het niets ligt dan een museum .
The General George S.Patton Memorial Museum……..
Je raad het al een militair museum met een aantal tanks en een hoop geschiedenis binnen de muren.
Na een kort bezoek zijn we doorgereden richting Blyth en eenmaal aangekomen de kamer verbouwd en geïnformeerd wat er zo in de buurt te zien was.

Nou het antwoord was : NIKS

Nee het dorp bestaat alleen uit eettentjes , benzinestations en winkels.
Net een grote parkeerplaats met veel winkels dus………
Wonderbaarlijk er was nog wel iets te zien waarvoor sommige mensen naar Blyth kwamen namelijk de Colorade River. De beroemde rivier die mede verantwoordelijks is voor het ontstaan van de Canyons.

Tja de weg vragen hoeft niet want als je vraag of dit de goede weg is knikken ze en zeggen ze: “ja de enigste weg naar de Rivier”
Nou na een ritje van een paar minuten heeft Marco de auto weten te parkeren langs de rivier voor een foto sessie. Adrie zijn taak was het om de grens borden te fotograferen. Ehm ja .
Tot 3 keer toe heeft hij het bord gemist en zelfs de staatsgrens van California reden we zo voorbij.
En daar stond nog wel een echt gebouw waar je onderdoor moest rijden………

Tja morgen een herkansing in ieder geval voor het bord van Arizona.
Dus even iets minder foto’s als gisteren……..

Hopelijk krijgen we het verslag geplaatst omdat we hier bijna geen internetverbinding hebben.