2de dag Cordorba met bezoek La Mezquita

Dinsdag 28 juni 2011.
Nog een dagje Cordoba!


Na een uitgebreid ontbijt en nog een ontmoeting tijdens het ontbijt met Nederlanders (uit de buurt van Eindhoven) en ervaringen met hen uitgewisseld; omdat ze de reis in omgekeerde volgorde deden; koers gezet richting centrum Cordoba!

Ondertussen iets later dan de bedoeling; wat uitgeslapen; nog wat kostbaar en broodnodig vocht ingeslagen; en tenslotte is het toch ook vakantie!
En de hitte vergt wel veel van je lichaam! Zeker met deze temperaturen boven de 40 graden.

Het oude stadsdeel van Cordoba met de smalle straatjes, mooie patio’s en witte huisjes heeft nog een echt Moors karakter. We kwamen eerst langs een leuk uitnodigend winkeltje; wat erg mooi en goed verzorgd ingericht was!
Hier verkochten ze allerlei delicatessen; allerlei likeuren; olijfolies en dergelijke; bonbons en ook een enorm aanbod in specerijen. Helaas mochten we geen foto’s nemen in dit winkeltje!
We schrokken eerst wel van de prijzen van de specerijen; echter we hadden het verkeerd verstaan; het was niet het bedrag per ons; echter per kilo. Gelukkig heb je met 100 gram best veel; zodat Marco met een gerust hart wat mee kon nemen! En heeft de overheerlijke geroosterde paprika poeder onder ander gekocht, een typische Spaanse specerij. Dat wordt weer smullen thuis.
We hadden nog veel en veel meer willen nemen; echter krijgen dan zekers problemen bij de douane!
Want die denken dan dat we specerijen gaan snuiven…..

Hierna richting de beroemde “ Mezquita”, een voormalige moskee daterend uit de 8e eeuw.
La Mezquita is de derde grootste moskee ter wereld, met binnenin een kathedraal. Het gebouw heeft vele zuilen. De Mezquita is nu bekend als Catedral de Nuestra Señora de la Asunción en is een rooms-katholieke kathedraal. Het gebouw is oorspronkelijk gebouwd als moskee op de plaats waar voorheen een christelijke Visigotische Kerk stond. Na de Spaanse Reconquista werd het omgebouwd tot een kerk met een gotische kathedraal in het midden.
De bouw werd begonnen in ongeveer 600 na Chr als de Christen-Visigotische kerk van St. Vincent. Emir Abd ar-Rahman I kocht de kerk, en hij en zijn nakomelingen werkten meer dan twee eeuwen om het om te vormen tot een moskee, waarmee ze begonnen in 784. Hij gebruikte de moskee als aanvulling op zijn paleis. Abd ar-Rahman III bestelde een nieuwe minaret. De laatste hervormingen werden uitgevoerd door Al-Mansur Ibn Abi Aamir in 987. Het gebouw is het meest bekend om zijn gigantische boen, met 856 zuilen. Deze werden gemaakt van stukken van de Romeinse tempel. De dubbele bogen waren een nieuwe vorm van architectuur en tegelijkertijd hielpen ze het enorme gewicht van de plafonds te ondersteunen.
We hadden even moeite de enorme moskee te vinden; en het was toch nog iets verder lopen dan we gedacht hadden. En gratis fitness zo elke dag; want het zweet loopt over je rug en langs je benen!

We hebben even een beveiliging-beambte gevraagd waar de kaartjes verkocht werden! Staat niet altijd even duidelijk aangegeven en wisten niet of we met korte broek en hemdje aan binnen mochten. Gelukkig was dat geen probleem en nadat we het indrukwekkende plein overgestoken waren en nog wat bezienswaardigheden op foto vastgelegd hadden; zijn we naar binnen gegaan!

We dachten dat het binnenin wel koel zou zijn; echter dat was toch echt niet het geval!
Ja en je kunt er heel veel foto’s van maken; echter dit is nooit zo indrukwekkend dan dat je dit zelf gezien hebt met je eigen ogen! En al die schilderijen; immens grote beelden enz. enz. dat is voor een enorm kapitaal! Overal loopt dan ook beveiliging!

Het Alcazar de los Reyes Cristianos hebben we wel van de voorkant gezien; was gesloten!

Na de bezichtiging van de Mesquita zijn we in een echt Spaans Restaurantje; wat van binnen wel heel erg authentiek was; Spaanse tapas gaan eten. Dit tentje hing vol fotos van Manuel Laureano Rodríguez Sánchez beter bekend als Manolete, een beroemd Spaans stierenvechter.
Op dertigjarige leeftijd overleed Manolete in de arena van Linares. Hij vocht tegen de stier Islero, de vijfde stier van de dag en de tweede keer dat Manolete tegenover hem stond. Nadat Manolete Islero met een zwaard gestoken had, raakte de stier Manolete in zijn dijbeen. Voordat Islero aan bloedverlies overleed, probeerde hij de op de grond liggende Manolete nogmaals te verwonden. Een andere mogelijke doodsoorzaak wordt gezocht in een verkeerde bloedtransfusie in het ziekenhuis. Manolete zou bloed van de verkeerde bloedgroep toegediend hebben gekregen. Zijn laatste woorden in de arena zouden "Doctor, no veo nada" zijn; "Dokter, ik zie niks".
Misschien was het wel familie van deze beroemde man echter de tapas in Ronda was lekkerder!

Hierna nog allerlei winkeltjes bezichtigd; wat souvenirtjes gekocht en de Puente Romano over gelopen! Een oude Romeinse brug over de Guadalquivir! De brug is door de eeuwen heen regelmatig herbouwd; dus het is niet direct te zien dat deze brug door de Romeinen is gebouwd.
De huidige structuur dateert uit de Middeleeuwen. De brug bevindt zich op een plek over de rivier die 200 meter breed is, maar het water stroomt slechts over een klein deel van de brug door!

Rond half zes waren we na een zeer pittige wandeling en wat drinkstops terug bij het hotel geland;
waar we gewikkeld in natte doeken ons verlate siësta hebben gehouden!

Rond een uur of negen na een opfrissing en weer wat bijgetankt te hebben ons netjes aangekleed
en richting de Italiaan van gisterenavond gelopen; want zoals Marco altijd zegt; Beloofd is beloofd!

Tijdens de wandeling er naar toe; dachten we nu; zijn wij echt zo beroemd want op het centrale plein stonden allemaal grote televisiecamera’s opgesteld. Een groot muziek festival ter gelegenheid van de verkiezing “Culturele stad van Europa voor 2016” Dus mocht je de Spaanse televisie toevallig op je beeldbuis hebben, en je ziet twee dansende poppetje met hoedjes. Yep dan zijn wij dat.

Weer neer gestreken in het Italiaans restaurant werden we behandeld als VIPS!!
We hadden beiden een gerecht uitgekozen, om bij elkaar te kunnen proeven vertelde we ze.
Het was duidelijk dat ze dit hadden begrepen want we kregen beiden gerechten netjes één voor één opgediend in grote schalen. Het was nogal veel en we hadden moeilijk de 2de schaal leeg te maken.
Na afsluiting van wederom een echte cappuccino die we de vorige dag ook al hadden genuttigd zijn we naar het hotel gelopen. Het festival was net afgelopen en we hebben nog een glimp op kunnen vangen. In het hotel hebben we onze spullen gepakt voor de volgende dag richting Granada.
Oogjes dicht en snaveltje toe……slaap lekker.

groetjes Kaatje en Marcus