Dag 15 - San Francisco naar Grover Beach

Zoals bijna elke avond stropen we straten af naar food (eten). Daar het niet verstandig is om in San Francisco s’avonds over straat te lopen als toerist, zijn we iets eerder gaan eten als normaal. Nadat we de auto hebben laten parkeren (we lijken steeds meer op Amerikanen) zijn we richting centrum gelopen of te wel Union Square. Na een wandeling van ongeveer 10 minuten kwamen we er aan en het eerste wat ons opviel was de cable tram. Geluk bij een ongeluk ook nog precies op een plaats waar ze de tram handmatig op een draaiplateau draaien. Nadat we wat foto’s geschoten hadden met Frodo’s mobieltje zijn we door gelopen op zoek naar een restaurant. We kwamen bij een soort jazz tentje aan waar ze zich voordeden als een soort Frans restaurant.

Ani heeft spaghetti gegeten en Trui en Frodo hebben een NewYork steak naar binnen gewerkt. Nadat we onze buikjes weer rond hadden zijn we langzaam terug gelopen naar ons hotel in een wat wij vinden wat mindere wijk. San Francisco staat bekend binnen de USA om hun vriendelijkheid hoewel we er weinig van merken. Iedereen knots en botst maar raak zonder maar 1 keer pardon te zeggen. Gelukkig passen we ons snel aan.
Onze indruk van San Francisco is dan ook dat er veel bezienswaardigheden te zien zijn maar de stad verkeerd in een belabberde staat. Overal liggen zwevers op de grond te kwijlen en te bedelen. Er zijn twee fastfood restaurants. Daar waar licht brand met reclame aan de deur en schijnbaar eten veel mensen uit San Francisco uit van die groene tonnetjes die langs de weg hangen. We dachten dat we al veel mafkezen hadden gezien hier in de USA tijdens onze rondrit maar San Francisco is toch wel een verzamelplaats voor mensen die bij ons in van die grote huizen wonen met een poort zonder sleutel.

We zijn op tijd gaan slapen en dat we in het hotel nog een drankje hadden genuttigd, zijn we rond 9uur gaan slapen. Ehm, slapen ? Trui wel Ani en Frodo hebben bijna geen oog dicht gedaan. Nog iets wat ze volgens mij hier in San Francisco niet kennen, telefoon!
Het schijnt erg normaal te zijn om ‘s nachts tegen elkaar te staan te schreeuwen in plaats van de telefoon te gebruiken. Na een lange maar wat slapenloze nacht (behalve voor Trui) zijn we ‘s morgens weer wezen ontbijten in het hotel. Alleen Ani heeft het lef gehad om nogmaals de motor olie te drinken die ze serveren. Trui heeft daarom maar een thee-tje gepakt en Frodo een glas melk.

Nadat voor ons de auto werd gehaald hebben we onze West Coast Tour vervolgd richting de kustlijn van California. Na een rit van de eerste 200km hebben we een stop gemaakt in Montery waar we in een super luxe hotel even een pitstop hebben gedaan.
Eerst zag je ze kijken van wat doen die gasten hier maar ook hier hebben we ons snel aangepast en deden we net alsof we er al weken zaten . Wat doorgelopen zagen we eerst een hoop zeehonden met een fles op hun rug maar toen we dichterbij kwamen zagen we dat het mensen waren die verkleed waren als duikers. O ja we hebben de zee wel aangeraakt en Trui heeft er zelfs met haar schandaaltjes in gestaan.

Daarna zijn we weer ingestapt en zijn we de 17miles drive opgereden nadat we natuurlijk eerst moesten betalen. Ani maakte al de opmerking dat ze hier in de USA overal maar een National park van maakte, om ons als arme toeristen het geld uit onze portemonnee te doen kloppen. Elk view had een nummertje en Trui vertelde ons over de speciale boom die om een berg stond, helemaal alleen. Vandaar de naam Lone Cypress Tree. Eenmaal aangekomen begonnen Ani en Frodo te lachen. Die boom zit vast in een bloempot en halen ze ‘s winters binnen net als bij ons. Maar we hebben er toch maar de nodige foto’s en filmpjes geschoten. Trui heeft ook nog een ander boom proberen te vinden en kwam teleurgesteld terug. Ik zie hem nergens, wederom begonnen Ani en Frodo te lachen, ja wat verwacht je anders van een Ghost Tree.

We zijn nog wat gestopt bij andere view points (uitkijkpunten) en zijn toen door gereden over Highway 1 richting ons hotel. Zo’n 330km langs de kustlijn te hebben gereden zijn we voordat we ons hotel binnen zijn gegaan gestopt bij Madonna Inn. (deze tip hadden we gehad van andere gasten in San Francisco) Eenmaal binnen werd het ons duidelijk, wat een ongelooflijke kitsch bij elkaar. Het zou zo het huis van Barbie en Ken kunnen zijn. Het meeste en ook de eetzaal was rose. Wederom een pitstop en Ani heeft zijn behoefte gaan tegen een waterval in de toilet. Trui had wat meer tijd nodig daar een hele bus met Franse opgezette poppen nog eerst even een behoefte moesten doen. Ani en Frodo bleven bezorgd naar de ingang van de toiletten kijken en waren al bang dat ze was ontvoerd, maar even later kwam ze toch opgelucht naar boven met haar verhaal over die vervelende Fransen.

We hebben daar nog even wat rond gekeken en hebben de laatste kilometers afgelegd richting hotel. Trui en Ani hebben zich ondertussen opgefrist, en Frodo is het verslag nog even af aan het maken. Wederom wordt het vanavond weer zoeken naar eten en hopen Ani en Frodo dat Trui vanavond zal functioneren als afstandsbediening daar deze ontbreekt.