We verlaten Ronda en bezoeken Jerez de La Frontera

Van Ronda naar Jerez de la Frontera!
Vrijdag 24-06-2011

We nemen afscheid van Ronda en zetten koers naar ons 2de hotel van onze rondreis.
Deze ligt in Jerez de la Frontera, de stad van de sherry’s. Ons pratende Wegwijs Piet ingesteld op de kortste route want we wilden eerst naar het hotel voordat we andere dingen zouden gaan ondernemen; waaronder ook het bezoeken van een Bodega.

Nu de kortste weg was het wel, in het begin leken de wegen nog redelijk begaanbaar met onze zwarte trots echter dit veranderde al gauw. Hobbelend en knotsend over de stenen en het happen van veel zand. Het is maar goed dat we niet van die leeftijd zijn dat we ons kunstgebit vast moeten plakken want de kleefpasta hadden we zeker uit het handschoenen kastje moeten halen.

We wisten het even niet meer en onze navigator ook niet, hij zweeg! Dat zou ik als ik hem was geweest ook hebben gedaan. Even zagen we geen uitweg meer en de weg was bijna onbegaanbaar voor het soort auto waar wij mee reden.
Eindelijk iets wat op een dorpje leek; en met een glimlach reden we zo bijna de boerderij binnen.
De weg hield op ! En eindigde slechts bij één boerderij waar de paarden los liepen en een gelapte stof- hond ons droog aan zat te kijken van wat doen die hier? Het was dat hij blafte; de hond was bijna niet van een schaap te onderscheiden!

Wat nu ? Heel die weg terug ? Nee he.
Gelukkig was er nog een ander kleine weg te bespeuren. En nadat we deze hebben gekozen kwamen we uiteindelijk terug op de verharde weg….pff wat een opluchting maar waren we inderdaad er iets mee opgeschoten? Waren we dichterbij ? Hebben we wat afgesneden?
Mooi niet , we kwamen dus gewoon net op het punt uit waar we waren begonnen.

Nu toch maar even onze navigator bij stellen en de route zag er heel anders uit.
De kortste weg is dus duidelijk dwars door alles heen!
Al rijdend over de autobaan genietend van de prachtige wisselende omgeving, hoort Marcus een schreeuw. Kaatje was foto’s aan het maken onderweg en had daarbij de raam open.
Een nog ondefinieerbaar beest had haar 2 keer op haar rug gestoken en één keer in haar vinger.
De angel hing nog aan haar vinger. Marcus spoedde zich naar de eerste afslag tussen de zonnebloemen om te kijken wat er aan de hand was…….
Het was de broer van Maja de Bij die schijnbaar te moe was om te vliegen en mee wilde reizen in onze auto. Echter kan je voorin slechts met 2 personen zitten en werd de goede Bij minder blij toen Kaatje hem per ongeluk plette met haar rug tegen de zitting.
Na de medisch hulp toe te hebben gepast (op Kaatje; niet op de Bij) zijn we door gereden naar Jerez.
Gelukkig was de medische hulp net op tijd en hebben we verdere schade kunnen voorkomen;
al heeft Kaatje toch geweten; dat ze gestoken was!

Gelukkig waren we bijna op de plaats van bestemming en erg benieuwd naar onze wat sobere onderkomen! Sober omdat de recensies wat minder waren op een site, raar want eenmaal aangekomen kwamen we bij een super de luxe hotel aan.
We probeerde in te checken echter stonden daar een aantal Franse kaaskoppen te leuteren alsof ze aan de toog van de bar stonden. Gezellig hoor! De receptioniste kon haar werk nog niet eens af maken. Nadat uiteindelijk de meute was vertrokken was het onze beurt.
Het was erg druk en het leek even op een familie hotel met een paar papa’s met heel veel kinderen.
Echter wat bleek; een aantal jeugd selecties van beroemde voetbal clubs (zoals Real Madrid en Barcelona) waren daar aanwezig. En rende door het complex alsof ze moesten warmlopen voor de volgende match.

We hebben er niet veel last van gehad. Eenmaal onze spullen gedropt op de kamer die er overigens heel mooi uitzag veel natuurkleuren en hout,(en ha ha een infrarood warmte-lamp op de badkamer; alsof het nog niet warm genoeg was!) hebben we geprobeerd om op het internet te komen.
Vandaar ook de vertraging in onze verslag legging als jullie misschien denken dat we te lang van stof zijn en daardoor onze verslagen niet meer bij kunnen houden. Haha….

En wat ook wel erg grappig was; Het kluisje in de kamer (wat verstopt was onder het koelkastje) leek heel smal; echter was heel diep!
Marcus wilde Kaatje niet geloven dat de laptop erin paste! Durfde dit zelf ook niet te proberen; was wel verbaasd
en moest dit keer zijn vrouw toch wel gelijk geven!
Zie je wel dat mannen niet zonder een vrouw kunnen ha ha!

We wilde een Bodega bezoeken echter was het wel een gezoek op de sites welke er nu precies open waren. Ons oog was gevallen op de Neus van Pedrodomq, misschien herinner je de reclame nog wel van die man met een enorme neus die met een soort glaasje aan een stok een glas sherry vulde.
Kaatje gebaarde dat we op moesten schieten en wonder boven wonder waren we net voor de rondleiding aanwezig op het domein van de oudste sherry Bodega van de wereld.
Wederom weer een prive-rondleiding want we waren slechts met vier personen. De gids had het druk; want moest steeds omschakelen van Spaans naar Engels!Af en toe waren we de weg kwijt in het doolhof; want Marcus wilde nog wat bijzondere plaatjes schieten!
Dus alle gemak, hoewel de dame er de vaart in had. Maar wel een duidelijk uitleg gaf, over hoe nu de verschillende soorten sherry en brandy tot stand komen..
Dat je de bodega ook nog kan gebruiken als sauna staat vast.
De vloeren worden constant nat gehouden ten gunste van de kwaliteit.
Tja en warmte en vocht maakt het nog warmer en we zweten werkelijk onze kleren uit.

Het belangrijkste komt altijd op het eind. Het proeven! Echter onze Marcus moest nog rijden dus er is niet veel geproefd. Lekker was het zeker wel!
Iets na zessen zijn we terug gereden naar het hotel (met een tussen stop bij de concurrent Sandeman, je weet wel die man die op Zorro wil lijken) Daar hebben we een frisse duik hebben genomen in het zwembad. Onze handdoeken moesten we halen bij de badmeester. Maar toen we ze wilde inleveren was hij er vandoor! Einde werktijd! Ongelooflijk toch, dus als je wilt verzuipen dan moet je dat doen na zijn werktijd. Na wat heen en weer gewandeld te hebben stonden we voor de receptie in onze kloffie. Hola ? wat kan ik voor u doen vroeg de receptionist aan ons.
Ehm nou de Zwembad man is er vandoor en we kunnen hem niet meer vinden.

Nou toen hoorde we dat hij vandoor was maar kregen alsnog ons wisselgeld terug.
(Had hij klaar liggen in een envelop; wat wij; slapers weer niet in de gaten hadden! Deze receptionist begon al te lachen als hij ons langs zag komen! Hij had het ook steeds erg druk met geld tellen ha ha!)
Ja Magic zeiden we tegen hem want hij had van twee briefjes van 10 één briefje van 20 gemaakt.
Na ons zwembad avontuur hebben we ons in het SHIEK gekleed om aldaar in het restaurant te eten.
Kaatje noemde ze Laurel en Hardy en we hebben ons werkelijk kapot gelachen om de twee pinguïns.
Ze bleven maar heen en weer aan het lopen. Het eten was lekker maar wel wat weinig, je weet wel weinig te eten veel te zien……

Nou de paar gangen gingen als een tempo over de tafel en voordat we het wisten was het op; en gedaan. Moe zijn we terug gekeerd naar onze kamer alwaar we ons te rusten hebben gelegd.
De volgende ochtend was het weer koffers pakken want in dit hotel zouden we maar één nacht blijven. Jammer wat het was toch behoorlijk luxe. Nadat we alles klaar hebben gezet zijn we naar beneden gaan voor ons ontbijt. Daar werden we opgewacht door een camera-ploeg die er gelukkig niet voor ons was maar voor de jonge spelertjes.

Na het bij elkaar sprokkelen van ons ontbijt kwamen we wederom het ouder echtpaar tegen die we de avond in het restaurant hadden getroffen. Twee Nederlanders die er zeker van genieten.
Het was niet de eerste keer in Spanje en die avond hebben onze verhalen met elkaar gedeeld.
Voordat we begonnen met ons ontbijt. Kaatje wilde nog even kijken wat de variatie was en liep speurend rond met haar bordje gevolgd door een jonge geblesseerde speler van een elftal.
Deze liep met zijn ingegipste arm verpakt in een dwangbuis mitella ook te zoeken naar wat eetbaars.
Echter kon hij zijn bord nergens neerzetten om er iets op te leggen en droop dus af met slechts een onbelegd broodje. Ja, normaal helpt Kaatje dit soort mensen echter het was nu ook vakantie haha.
Grapje, niet ze had het niet gezien anders had ze misschien wel DE voetballer van de eeuw geholpen met zijn ontbijt!

Na het afvegen van onze monden zijn we de spullen gaan pakken. Even uit checken en wegwezen naar Sevilla. Tja het zou in één keer goed moeten gaan en bij de slagboom deed ons kaartje het niet.
Dan maar even op de knop drukken. Nu verwacht je dat ze op een afstand op een knop drukken en de slagboom gaat open…..nou hier dus niet. Ze drukken op een knop en dan komt er een mannetje vanuit de receptie aangelopen (3 min lopen) om alsnog met behulp van een ander kaartje de poort open te maken.
De slag boom stond open en al rijdend kwamen we aan bij de volgende boom.
Ja BOOM. Niet zo een die je open maakt maar waar je tegen aan kan rijden.
Welke idioot plaatst nu een boom recht op de uitrij laan…..
Vast een verdwaalde die mee heeft gedaan aan de boomplant dag.

We zijn er weer weg van richting Sevilla.
En ook wij zijn er weg van…..vergeef ons voor de taalfouten of zinnen die nu niet goed meer lopen
Het is over 2uur ’s nachts als we nog bezig zijn met de verslaglegging…..
Tot morgen !!! Voor het vervolg.
En iedereen bedankt voor de reacties…

Kaatje en Marcus