Dag 7 - Page (Grand Canyon, Anitlope Canyon)

Na een behoorlijke maaltijd gisteren (buffetvorm) hebben we onze portie groenten en fruit weer binnen, om vervolgens even in een barretje een kaartje te leggen onder het genot van een biertje. (ja ja alle 3)
Vanmorgen waren we weer op tijd uit de veren (rond half 8) en het was rustig.
Het was niet alleen het wakker worden want de hele dag is het rustig geweest en heeft iedereen weinig gezegd. Waarschijnlijk moeten onze hersens zoveel verwerken dat we er stil van geworden zijn.

Na het opfrissen was het tijd voor ons gratis ontbijt. Het was even zoeken voordat we een echt boterham gevonden hadden. Nadat we neer geploft waren met onze goed gevulde borden was het tijd voor ons kopje koffie.
Nou staan ze hier al niet bekend voor hun kopje leut, deze was dus echt niet te zuipen en na 4 a 5 zakjes suiker en een halve liter melk was de koffie nog niet te drinken.

Na onze maaltijd zijn we in de auto gestapt naar een van de hoogte punten tijdens onze West Coast Tour. De Grand Canyon. Daar waren we al binnen 10 minuten en nadat we ons pasje (National Park Pass) hebben laten zien mochten we binnen rijden, daar waar we gestopt zijn voor ons eerst echte view (uitzicht).
We waren nog stiller geworden als we al waren en onze eerste woorden waren dan ook…….Wauw !

Hoe mooi de aarde kan zijn hebben we nu met eigen ogen kunnen zien. Het is niet te geloven dat dit allemaal is ontstaan door de kracht van water en ijs. We zijn na de nodige foto’s en film doorgereden naar het tweede punt waar we wederom onder de indruk waren van het uitzicht, Je moet er denk ik zelf geweest zijn om uit te kunnen drukken wat je ziet, Om het derde uitzichtpunt te bereiken hebben we een wandelingentje moeten maken waar onze longen zich te goed hebben gedaan aan de gezonde buitenlucht. Onderweg kwamen we nog een jonge ree tegen die na verschillende pogingen de weg over durfde te steken op weg naar zijn moeder.

Helaas moesten we afscheid nemen van ons uitzicht van de Grand Canyon want er stond nog meer op het programma vandaag. Nadat we het park hadden verlaten zijn we op weg gegaan naar Tuba City. Nu moet je het woord City niet letterlijk nemen want het is gewoon kaal ergens in de woestijn. Wat we daar te zoeken hebben ? Het schijnt dat je daar afdrukken kan vinden van dinosaurussen. Eenmaal aangekomen kwam al gelijk een indiaanse vrouw op ons af. Ze wilde ons graag de weg wijzen en dat hebben we daarna ook gemerkt ook. Dit grapje koste ons maar liefst 30 dollar wat snel verdient is in een paar minuten kijken naar wat poten in een rots. Maar tja weer wat cultuur er bij en ook een hoop foto’s van de afdrukken van miss en mister Dino. Ach en we weten nu ook hoe Dino Poep er uit ziet.

Onderweg zijn we nog een keer gestopt voor een prachtig overzicht van de canyons. Deze keer zonder hek en dat maakt het toch een stuk spannender.
Nadat Ani en Frodo de rivier even bij hadden gevuld hebben we aan een paar Duitsers gevraagd om een foto van ons te maken. Dat leverde tevens een tip op.
Onze volgende bestemming was de Antilope Canyon en zei gaven ons de tip om de lower tour te pakken in plaats van de upper. Deze is nog erg onbekend en ook goed verstopt want we waren hem dus al lang voorbij gereden.

Eenmaal aangekomen waren we gelukkig net op tijd want we hadden nog ander half uur voordat ze hem sloten. Na een leutige bedrag van 61 dollar kregen we een Navajo Indiaan mee als onze eigen ‘Never Lost’ (TomTom)

Vol verbazing zagen we hem verdwijnen in de grond en ik dacht dat alleen konijnen dat deden. We zijn hem toch maar gevolgd en had volgens mij nogal behoorlijk veel haast. Het was een heel ge-klim om nog dieper onder de aard oppervlakte te verdwijnen. Maar ook hier was het uitzicht weer ongelooflijk mooi.
Ani hoefde het eerst stuk zelfs niet eens foto’s te knippen want dat deed N.I. (Navajo Indiaantje) wel voor hem.

Op een gegeven moment konden we niet meer verder omdat we onze duikers uitrusting niet bij hadden. Daar nam onze gids dan ook afscheid van ons en mochten we op eigen houtje terug klimmen naar de ingang waar onze eerste passen onder de grond hadden gezet.

Na wat grappen en grollen zijn we doorgereden naar ons hotel Super8 waar Frodo zijn verslag aan het typen is. Ani heeft zich al ontdaan van al het woestijn stof en Trui is haar spullen bij aan elkaar aan het zoeken voor een frisse douche.

Vandaag hebben we weer internet. Gisteren konden we er niet op en ook onze telefoons hebben hier geen signaal. Gelukkig dat we in ieder geval beiden verhalen weer op het net kunnen zetten zodat jullie ons reis weer kunnen vervolgen…………………..Het is aan Ani om te passende foto van vandaag er bij te zoeken en hier sluit dan ook weer het verslag van vandaag…………

PS.Leuk dat jullie allemaal zo met ons mee reizen en reacties plaatsen.
En ja Frank heeft gelijk alles is groot hier hahaha