Dag 9 naar Las Vegas

Vanmorgen zijn we wat later opgestaan dan normaal. De rit die we moeten maken van St.George naar Las Vegas is niet zo ver. Slechts 197km. Daarbij moesten we natuurlijk ook weer even wennen aan het uurtje tijdverschil.

Gisterenavond hebben we eerst nog even lekker gegeten bij een steakhouse vlak bij ons hotel. Wederom was het even wachten voordat er een tafel beschikbaar was, dus na even wat geduld konden we uiteindelijk aan tafel.
Een vriendelijk meisje kwam onze bestelling opnemen en toen Ani en Frodo een biertje wilde bestellen merkte we pas hoe streng ze hier zijn. Het meisje was nog geen 21 en mocht geen bier serveren, daar moest iemand anders voor komen. Helaas voor Frodo ze was dus te jong. Trui hield zich aan haar dieet cola want tenslotte elk pondje gaat door het mondje. En dat hebben we gemerkt toen ze uiteindelijk de specialiteit van het huis kwamen serveren.

Holy Cow!!! Dat was het ook, op ons bord lag een steak zo groot dat hij nog net geen boooeeee riep. Voorzichtig hebben we er eerst met een vork ingeprikt want we moesten er zeker van zijn dat hij niet meer leefde. En na wat slachtpartijen is het ons toch gelukt om een stuk van het geweldige beest af te snijden. Voor een medium doorgebakken steak zag hij toch best rood. Zal wel een Indiaanse koe zijn geweest en Ani die normaal toch al niet zo van steaks houdt had het stuk vlees toch liever wel wat gaarder gezien.

Gelukkig hadden we van te voren nog wat salade op zodat we er zeker van konden zijn dat het stuk koe wat hebben opgegeten toch geen honger zou lijden.
Nadat we het kadaver (wat overigens heerlijk smaakte) naar binnen hadden gewerkt en ook de liter bier achter onze kiezen hadden was het tijd om te gaan.
En is hier heel normaal dat wanneer je klaar bent met eten niet hoeft te vragen voor de rekening, deze ligt vrij snel op tafel. Er liep heel wat vrouwelijk schoon rond vond Frodo en hij maakte dan ook de opmerking dat hij wel in St.George wilde blijven
Ani en Trui lachte al. Tuurlijk wil hij hier blijven wonen tenslotte is het dicht bij Area 51 daar waar hij volgen Trui en Ani vandaan komt en waar waarschijnlijk nog zijn ruimtevoertuig staat.

Na het kopen van nog wat nuttige vocht (bier) zijn we terug gegaan naar onze hotel kamer waar we nog een kaartje hebben gelegd. Het verslag werd afgemaakt en rond half 12 nieuwe tijd lagen we weer op een oor. Weer een dag voorbij van deze indrukwekkende vakantie.

Na een “indrukwekkend ontbijt” zijn we weer in de auto gesprongen.

Ani heeft vandaag als eerste het stuur van ons aardse transporter overgenomen en Frodo is bezig met zijn eerst deel van het verslag. De eerst shots zijn ook alweer gemaakt want Trui zit weer achterin de auto en dat betekend meestal “camera in actie”.
Ani en Frodo beginnen zich wel wat zorgen te maken want ze begint steeds tegen zich zelf te praten maar gelukkig loos alarm het is informatie die we nodig hebben voor de montage van de film.

Ondanks dat we minder dan 200km moeten rijden vandaag komen toch in 3 staten vandaag. Van Utah door Arizona en door naar Nevada waar we uiteindelijk aan zullen komen in Las Vegas.

Deel 2 – dag 9

In de verte zien we al wat hoge gebouwen uit de woestijngrond reizen. We kijken elkaar aan en zeggen dat zal Vegas moeten zijn. En na zo’n 5km komen we inderdaad Las Vegas binnen rijden. Ons hotel de Four Queens zien we al snel liggen maar we hebben wel 2 keer een blok rond moeten rijden voordat we eindelijk de ingang van de parkeergarage hebben kunnen vinden. Uiteindelijk stonden we klaar voor inchecken maar we waren bijna 2 uur te vroeg. Dus de auto maar weer in het Ani heeft zonder onze “never lost” (TomTom) de Strip weten te vinden. Deze hebben helemaal afgereden en we wisten niet waar we moesten kijken zoveel is er te zien. Het lijkt op een groot attractie park waarvan het ene gebouw nog spectaculairder is dan de ander. Onze film en fototoestellen raakten bijna over verhit. Alleen die van Ani niet en nadat we een sponsbroodje (met vlees) met wat slootwater koffie naar binnen hadden gewerkt, en een stukje hadden gewandeld, hebben Ani en Frodo gewisseld zodat Ani nu toch ook foto’s kon maken om aan zijn quote te komen. SponsBob zou jaloers zijn als je wist hoeveel vocht er in een McDonalds broodje kan.

Goed wederom aangekomen in het hotel konden we toch uiteindelijk inchecken. We hebben tevens geïnformeerd wat het ging kosten om een vluchtje te maken over de Grand Canyon. Na een hoop gereken van een soort belboy kwam hij op een redelijke prijs van 163 dollar per persoon. Echter na een telefoontje bleek dat we ruim 6 uur tijd kwijt zouden zijn en dan hadden we waarschijnlijk nog maar een klein stukje van de Grand Canyon gezien. Vol verwachting keken we naar Trui, ze wilde deze toch dolgraag maken maar zag er toch vanaf omdat we pas in de middag konden vertrekken en pas heel laat terug waren waarschijnlijk. Onze eerst tegenvaller. We hebben zelf onze rotzooi naar boven gebracht en we mochten geen karretje lenen. Tja we zijn aangekomen in een stad met gebruiksaanwijzingen en alles kost geld hebben we gemerkt.
Dus die paar dollar gunde we die belboy ook niet en hebben zelf maar weer zitten slepen.

Volgens Trui beginnen Frodo en Ani zich steeds meer te gedragen als echte Amerikanen. Alles met de auto ook als is het maar 2 meter lopen maar als het om geld gaat dan zijn ze nog steeds echte Nederlanders…..dus geen cent te veel, en liefst voorniks.
Na alles gedumpt te hebben op onze kamer zijn we er gelijk weer van tussen gegaan.
(we zitten trouwens op de 12de verdieping en tjonge jonge wat zijn die Amerikanen bijgelovig want er is hier geen 13de verdieping)

Nu was het Ani zijn beurt want hij wilde heel erg graag naar een optreden van Celine Dion. Ze geeft hier haar afscheidstournee en het was zijn laatste kans om haar te zien optreden. Eenmaal aangekomen bij de Caesars Palace hadden we al snel een parkeer plaats en we waren ook weer net zo snel weer weg. Er kwam al gelijk iemand aanlopen dat we daar dus niet mochten staan maar een paar honderd meter verder. Daar hebben we onze auto dan maar geparkeerd en al zoekende naar iets waar je geld in moest gooien (zo werk dat in Nederland) zijn we toch maar naar het theater/casino gelopen van Caesars Palace. Binnen ziet het er nog spectaculairder uit, overal zie je van die flikkerende kasten en schermen zo groot als een huis van waar ze voor allemaal aan een tafeltje zitten en hun weddenschappen afsluiten. Aangekomen bij de balie voor reserveringen (daar kwamen we voor) kwam teleurstelling twee voor Ani. De voorstelling van vanavond is uitverkocht en morgen had ze geen optreden. (daarna zijn we weer weg). Wederom scheelde dat ons zo’n 125 en 160 dollar per persoon.

Na even aangeklopt te hebben bij de flappentapper (die alleen maar briefjes van honderd spuugde) zijn we in de auto gestapt en zijn we doorgereden naar de Hoover Dam, ongeveer 55 km van Las Vegas vandaan. Het is 1 van de grootste Stuwdammen van de wereld.

Volgens Ani en Trui had de dam zijn naam te danken aan een grote baas van de FBI maar eenmaal daar biechtte ze op dat hadden gelogen tegen Frodo en het bleek de naam van een President te zijn. De dam was spectaculair om te zien. Ongelooflijk wat mensen kunnen bouwen. Trui hoefde eindelijk eens niet op te treden als camera vrouw en heeft het foto toestel overgenomen van Frodo die Ani en Trui zat te stalken met de filmcamera.

Het waaide verschrikkelijk hard en de harde wind zorgde ervoor dat Trui’s zonnebril er vandoor ging en uiteindelijk op de grond viel. Met een pruillipje keek ze naar haar beschadigde bril die ze nog pas had gekocht in onze wereldstad Amsterdam.

Na een wandelingentje heen en weer heeft Frodo het stuur overgenomen en is terug gereden naar het hotel in Las Vegas alwaar hij het verslag verder aan het schrijven is.
Vanavond gaan we kijken hoe snel mensen hun geld kunnen vergokken en we moeten natuurlijk nog wat eten daar onze koe alweer verteerd is denken we.

Wederom een dag om niet te vergeten, groetje aan iedereen in Nederland die ons reisverslag op de voet volgen.